BBSO LIVE!

Het mooiste van een live optreden is eigenlijk wel dat er altijd wel eens wat mis gaat. Nu is dat op zich niet zo vreemd, want ook in de meest professionele  orkesten gebeurt dit, dus bij ons ook en daardoor bij mij ook. 

Nu is dat allemaal niet erg, zolang het maar geen zaken zijn die feitelijk afbreuk doen aan een optreden. En in veruit de meeste gevallen zijn het van die dingetjes die eigenlijk niet opvallen en in de regel al weer zijn opgelost voordat er dan ook maar iemand van het publiek iets in de smiezen heeft. Het leuke van live is dan ook dat het live is. 

Dit keer overkomt mij iets, wat me nog nooit is overkomen. En niemand die het in de gaten heeft. Maar opgelost moet het wel worden.

Een van mijn kleine bekkens krijgt na een waarschijnlijk iets te harde tik het even te kwaad en springt spontaan in een heel andere vorm. En dat laatste kan natuurlijk eigenlijk niet, maar gebeuren doet het toch. Acuut ingrijpen is dan de enigste optie. En natuurlijk op het moment dat een van onze bezoekers dit even mooi kon vastleggen op film.

Kijk maar;  

BBSO Back Stage

Een orkest, band, toneelgezelschap, of musical productie. Het zijn allemaal van die zaken waarmee in het hele land ,dag in dag uit, mensen mee bezig zijn. Professioneel, semiprofessioneel of amateur gezelschappen.  Bandjes die spelen in kleine kroegen tot megaproducties die je kunt vinden in Ahoy of het Gelderdome. De variantie is enorm. Van bandjes die in een kroegje staan te spelen voor 35 mensen en weer andere die in het Gelderdome voor 35000 mensen staan te spelen.  Diversiteit genoeg, lijkt me. En of je nu Jan Jansen heet en met je gitaar helemaal alleen in een kroeg staat te spelen of Marco Borsato in het Gelderdome. De vertolker van deze kunstvorm ( want zo heet dat nu eenmaal) wil altijd dat zijn werk goed overkomt bij het publiek. Het geluid moet perfect maar zeer zeker ook het visuele aspect. In sommige gevallen zelfs belangrijker. Dit laatste in het kader van, “het oog wil ook wat”.

Maar hoe je het ook draait of keert, zonder technische ondersteuning, al is het maar in de simpelste vorm, gebeurt er na genoeg niets of heel erg weinig. Er is geen artiest die zonder kan. En wat kan er dan? Nou, veel, zeg maar gerust heel erg veel. En dit laatste, daar gaan we even naar kijken.

Neem nu ons orkest als voorbeeld. 55 personen groot en op pad naar een optreden, waarbij zoals op dit moment voor onze Theatertour ook 2 bekende BNers aan mee doen.  Dat is dus al een heel aardig groot circus wat in beweging komt. De techniek en de mensen die dit verzorgen, zijn in de regel al zo rond een uurtje of 9 a 10 in de ochtend op pad richting theater. Let wel, de show begint om 8 uur in de avond. Dan zijn er dus al een mannetje ( vrouwtjes ook, by the way) of 10 a 12 on the move.  In het vakjargon heet dit gewoon “the crew”. Geluidtechneuten, lichttechneuten, podiumbouwers, catering, kleding en ga zo maar door. Niet te vergeten, een volle trailer met techniek. In de regel is men dan zo rond 11.00 uur op locatie. Voordat er dan het eerste instrument op het podium kan is het zo ongeveer 16.00 uur.  5 uur technische opbouw zit hier dus tussen. Nu begint er nog een klusje van een uurtje of 2 om alle geluid en licht instellingen voor die bepaalde locatie optimaal te krijgen.

Per saldo zijn we dan dus al een uur of 8 onderweg. De show duurt iets meer dan 2 uur. Wat ’n gedoe allemaal, zou je kunnen zeggen. Geloof me, het kan echt nog veel en veel gekker.

In ons geval, zijn onze crewleden allemaal vrijwilligers, die dit klusje even klaren. Wat bezielen die lui dan om zich in het zweet te werken, ’s morgens vroeg op en pas weer de volgende dag vroeg naar bed. In de regel om zo een uurtje of 4 a 5 in de ochtend. Want ja, na de show mag de gehele handel weer worden ingepakt. De muzikanten zijn dan al lang weer weg. Een uurtje na dat het doek dicht is zitten die al weer in de touringcar, lekker na te genieten. En de crew? Nee, die nog even niet.

Nu zijn wij allemaal “hobbymuzikanten” en hebben het voorrecht om muziek te maken in een goed georganiseerd orkest wat op een zeer professionele manier zich presenteert aan het publiek. De basis om dit te kunnen doen is dan ook “the crew” die eigenlijk nooit of nauwelijks waar te nemen zijn.

Een voorrecht, om te kunnen spelen in een dergelijke setting, dat is het. En respect, heel veel respect voor de mensen die dit back stage allemaal mogelijk maken.

Een nieuw jaar.

Een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen, kansen en mogelijkheden.  Een druk jaar ook. Met een theatershow die tot april loopt en zoals gebruikelijk weer de nodige “normale” optredens, zo hier en daar. Maar zo normaal is het eigenlijk allemaal niet, vanzelfsprekend ook niet.  De crisis, weet je nog? En inderdaad, het entertainmentwereldje voelt het ook. Het gaat allemaal een paar stappen terug.  Daar waar het voorheen geen enkel probleem was om een  grote en veelal dure band of orkest voor een feestje in te huren met hier en daar een paar artiesten er bij, dat wordt snel minder.  En laten we eerlijk zijn, we hebben zo de afgelopen tijd op gelegenheden gespeeld waar het allemaal niet op kon.  Of dat dit het komende jaar, of jaren nog zo gemakkelijk gaat? Ik denk ’t niet.

De collegae die er hun boterham mee moeten verdienen, tsja, die zullen wel wellicht nog het meeste gaan voelen. En voor ons dan? Geen flauw idee! Waarschijnlijk gaan we minder frequent op pad met zijn allen. Jammer dan en we gaan het zien hoe zich het een en ander gaat ontwikkelen. 

En op dit blog? Nee hoor! Hier geen crisis. Lekker doorgaan met waar ik mee bezig ben. 

We hebben tenslotte hier nog wel het een en ander te melden de komende tijd. Op dit moment is de theatertour actueel, maar we hadden nog een serie artikelen over de muzikale reis van een hele tijd geleden. Precies, we waren met onze reis net in de UK aangekomen en zijn daar vanwege de tour maar even in de parkeer stand beland.  Maar die pak ik uiteraard weer op, over een tijdje.  

Maar zoals ik al aangaf het wordt toch weer een druk jaar. De Jukebox tour loopt tot eind April en er wordt stiekem al gesproken ( in de wandelgangen) over een groter vervolg.  Maar daarover later meer.

Maar nu terug naar de muziek, daar gaat het tenslotte hier altijd over.

Het komende jaar gaan we weer eens wat percussie instrumenten onder de loep nemen en dan met name de functionaliteit van het een en ander. Dat gaat nog wat hele aardige artikelen opleveren, denk ik.

Alvast even een klein voorproefje?

We kennen ze allemaal, althans de meeste onder ons. Een hele grote Amerikaanse band die al ruim dertig jaar onvoorstelbare lekkere, maar vooral hele goede muziek maakt.  Opgericht in 1969 ( das dus inmiddels 42 jaar geleden) En ze doen het nog steeds en niet zo een klein beetje ook. Oorspronkelijk een soulband opgericht door ene Maurice White ( mooie naam voor een donkere Amerikaan) Inmiddels zijn de heren dus ook niet meer zo piep. Maar aan hun live optreden merk je daar dus niks van. En zo zie je maar weer, muziek is tijdloos en het maken er van dus ook. 

Kijk naar het onderstaande voorbeeld en geniet van “die ouwe knarren”.  De uitdaging hier voor jullie  is nu om te achterhalen van wat deze band met ritmes, tempoverschillen, maar voornamelijk de diversiteit aan percussie instrumenten aan 't uithalen is. En als je er uit bent, vertel het mij ook even :-)

EWF live……