Als ik zo naar buiten kijk vandaag en ons geweldig zomerweer aanschouw, dan zou je daar op zijn minst knap gedeprimeerd van kunnen worden. Water, water en nog eens water. Hemelwater wel te verstaan, maar dat mag duidelijk zijn. Nee, vrolijk ga je daar bepaald niet van worden. Althans ik niet. Nu weet ik even niet wat de onderstaande twee heren gedacht moeten hebben bij een dergelijke trieste aanblik van wat een lekkere zomer zou moeten zijn, maar een oplossing om het snel te vergeten hebben ze zeker gehad.
Simpel, je neemt elk 5 Conga’s en gaat vervolgens even lekker “los”. Een jamsessie heet zoiets. Volledig ongecontroleerd en gewoon zo “uit het losse polsje”. Niks geen goed uitgedacht arrangement, maar gewoon zo wat in je op komt.
Dat er dan bij deze beide heren meer dan genoeg in “’t vat zit” om er uit te laten komen, tja, dat is dan weer niet zo verwonderlijk.
Ik heb beide heren hier op dit blog al eens besproken, maar nu zijn ze samen even lekker bezig. Waarschijnlijk vanwege het slechte weer buiten, of om een andere reden. Misschien wel om dat het heel leuk is om deze 2 samen zien te spelen. En waarom ook niet, het zijn tenslotte boys die van wanten weten. En dat blijkt maar weer eens.
Geniet er van;
Conga’s bespelen op een ongecontroleerde wijze, heerlijk gewoon.
Maar in de regel gaat dit natuurlijk niet op, zeker niet als je muziek ten gehore brengt waarbij publiek voor de muziek komt. Er wordt mij nogal eens gevraagd van hoe het nu werkt als je stukken bekende muziek speelt waarbij in de originele uitvoering geen of nauwelijks percussiewerk in zit. In dat geval heb je grofweg twee opties.
1. Je gaat even een pilsje pakken.
2. Of je gaat er zelf een invulling aan geven.
Nu lijkt me de tweede optie de meest verstandigste. In het andere geval namelijk, kan het nogal eens lastig worden om uiteindelijk alle partijen goed te blijven spelen. Straal bezopen muziek maken is in de regel niet echt een succes.
Om partijen op een juiste wijze vervolgens in te vullen is dan in de regel een kwestie van smaak, gevoel, kennis van ritme, maar vooral muzikaliteit de norm. Een aller aardigst voorbeeld hieronder.
Billy Jean van M.Jackson gespeeld op bongo’s. Lijkt simpel, maar is het niet. De truck van het verhaal is namelijk om het functioneel te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten