Gewone mensen

Muzikanten, in ons orkest hebben we er daar vele van. Vocalisten overigens ook. Daarnaast dan ook nog een Crew en zonder hen zou dit orkest niet kunnen functioneren. En dan ook nog een orkestleider en uiteraard een hele trouwe fanclub. Het zijn allemaal hele gewone mensen die een voorwaarde zijn voor het bestaansrecht van dit orkest.

Daar is dan toch niks opmerkelijks aan, zou je zeggen? En ja, zo op het eerste gezicht klopt dan ook. Vergelijk het maar eens met een andere club of vereniging, de plaatselijke voetbalclub of toneelvereniging, om maar eens iets te noemen. Ook dit zijn clubs ( kleine of grote) die gewoon hun hobby uitoefenen. Amateurverenigingen, die gewoon een voor hun leden een gezellige, leuke, aangename, of sportieve vrijetijdsbesteding invullen. Niks vreemds of uitzonderlijks aan. En in elke gemeente heb je de nodige varianten van dit soort samenwerkingsverbanden.

Nu speel ik inmiddels al weer 3.5 jaar bij deze "club" waarbij het gewoon de normaalste zaak is dat je op elke repetitie aanwezig bent. Zo ook onze Crewleden en zo af en toe ook een aantal fans. Op het moment dat we dan weer eens met de een of andere BNer een repetitie hebben voor een show, hangt er dan ook nagenoeg altijd wel weer een andere dan normale sfeer in de tent. Nee, met Ben Cramer inmiddels niet meer. Die is zo ongeveer een "aangenomen kindje" van het orkest geworden. En dan blijkt toch ook deze BNer een gewoon mens te zijn. Gelukkig maar.

Gewone mensen, daar hadden we het over. Maar in deze club is er iets wat niet gewoon is. Maar wat dat "iets" dan is, daar ben ik na die 3.5 jaar nog niet achter. Is het gedrevenheid, liefde voor muziek, het gevoel dat je iets collectief kunt bereiken wat voor andere niet echt is weggelegd? Die het weet mag het zeggen. Maar hoe kan het dan dat wij zo veel van die hele leuke en spannende uitdagingen krijgen? Zou het dan toch te maken hebben dat je als maar een " hobby orkest" een wel heel professionele benadering en aanpak hebt?

Of heeft het iets te maken dat wij gewoon heel puur zijn, zonder sterallures, kapsones en gewoon ons ding doen waar wij zelf heel veel plezier aan hebben? Mensen, dus ook muzikanten, professionals of amateurs, het maakt dus echt allemaal niets uit. Het zijn en blijven gewone mensen, totdat........................

Precies, totdat ze op een podium klimmen en daar iets gaan doen waar andere (voor het podium) plezier aan beleven.

En ja, in ons geval doen we dat met muziek, heel gewoon.........................Muziek. Misschien is dat dan wel de kracht, het publiek, alhoewel?